روستای زرگر
روستای زرگر
باورتان می شود که در همین ایران خودمان، روستایی باشد که مردمانش به زبانی به غیر از زبان های محلی ایران حرف بزنند و یا به خطی به غیر از فارسی بنویسند؟ این یکی از عجایبی است که در ایران خودمان وجود دارد و شاید خیلی ها از وجود آن بی اطلاع باشند. در بین مسیر تهران به آبیک قزوین روستایی به نام روستای زرگر و یا زرگ وجود دارد که مردمان آن رومانیایی صحبت می کنند و به لاتین می نویسند!
با اختلاف زیاد باید تا به الان لقب عجیب ترین روستای ایران را به روستای زرگر داد. روستای زرگر همانطور که در مقدمه نیز ذکر کردیم، بین تهران و قزوین به سمت آبیک قرار گرفته است. در واقع این روستا در فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران قرار گرفته است. در این روستا گندمزارهای فراوانی وجود دارد که طبیعت آن را بسیار زیبا و منحصر به فرد کرده است اما باید بگوییم که جاذبه ی اصلی این روستا طبیعت و زیباییش نیست بلکه زبان مادری آن هاست.
اهالی این روستا به جز زبان فارسی، زبان دیگری نیز دارند. زبان رومانو! آن ها به به زبان لاتین می نویسند و به رومانو که ما آن را به زرگری می شناسیم، صحبت می کنند. مردمان این روستا دقیقا نمی دانند از کی ساکن آن شده اند و اصلا چرا زبان آن ها متفاوت است. اهالی این روستا هم شبیه ایرانی ها هستند و هم اروپایی ها.
آن ها هم به زبان و خط فارسی واقف هستند و هم به ترکی قزوینی و هم رومانیایی! از لحاظ ساختار قیافه نیز شبیه همه ی ما هستند. اصولا مردمانی قد بلند و هیکلی هستند. مسلمان و شیعه هستند و شغل قالبشان، دامداری و کشاورزی است. در واقع اگر بخواهیم خیلی خلاصه بگویم، مردمانی عادی با سبک زندگی کاملا سنتی ایرانی هستند.
اما آن قدرها هم که فکر می کنید مردم این روستا ساده و معمولی نیستند. مردم روستای زرگر زبان مادری دارند به نام رومانو که ما آن را به نام زرگری می شناسیم. زرگری که ما می شناسیم نه، بلکه زبانی مختص به روستای خودشان.
